Kryzys - co robić?

KRYZYS – co robić?

Tam, gdzie jest nasza niemoc,

tam też jest siła.

Tam, gdzie jest nasza nędza,

też jest nasza wielkość.

Tam, gdzie jest ciemność,

tam  także panuje światło …

Jednak tylko wiara

może nam o tym powiedzieć

i jedynie nadzieja pozwala nam to usłyszeć

JEAN LADRIERE

Czasami życie niesie ze sobą bardzo trudne chwile… Nie jesteśmy w stanie
ich przewidzieć, a ani się do nich przygotować. Do najtragiczniejszych z nich zaliczymy

·         utratę domu,

·         bycie świadkiem śmierci kogoś bliskiego,

·         bycie uczestnikiem poważnego wypadku,

·         informację o katastrofie, w której uczestniczył ktoś bliski,

·         odniesienie ran podczas niespodziewanego wydarzenia.

            Takie sytuacje wywołują w nas bardzo intensywne emocje i reakcje. Często pojawiają się natrętne myśli, a towarzyszą im takie emocje jak:

GNIEW: „dlaczego mnie to spotkało?”

SZOK: „to nie zdarzyło się naprawdę!”, „to niemożliwe!”

LĘK: „co jeszcze może mi się przydarzyć?”, „co jeszcze mnie spotka?”

WSTYD: „co ludzie powiedzą?”

POCZUCIE WINY: „mogłem temu zapobiec!”, „powinienem był coś zrobić!”, „to wszystko jest moją winą!”

BEZRADNOŚĆ: „co zrobić?”, „jak dalej postępować?”

ROZPACZ: „nie przeżyję tego…”, „zaraz zwariuję!”

OSAMOTNIENIE: „nikt nie jest w stanie mi pomóc!”

WYOBCOWANIE: „nic już nie będzie takie jak wcześniej…”

UTRATA WIARY W SIEBIE: „jestem beznadziejny…”

UTRATA WIARY W SENS ŻYCIA: „wszystko jest bez sensu…”.

To, co wtedy dzieje się z nami jest normalną reakcją na trudne, nagłe i zagrażające sytuacje. W tak ciężkich sytuacjach, myślom i uczuciom często towarzyszą

płacz,

ciężar w klatce piersiowej,

trudności w oddychaniu,

szybsze bicie serca,

bóle głowy i kręgosłupa,

uścisk w żołądku,

drżenie ciała,

mdłości, biegunki, wymioty, itp.

Co należy zrobić, aby poczuć się lepiej? Oto kilka rad:

1.      Należy dać sobie czas na ochłonięcie, oswojenie się z nową sytuacją.

2.      Należy zadbać o swój organizm, nie zapominając o regularnym jedzeniu, piciu, odpoczynku.

3.      Ważne jest również, aby mówić o tym, co czujemy i przeżywamy.

4.      Dać sobie pomóc oraz być blisko tych, z którymi czujemy się bezpiecznie.

5.      Nie podejmować ważnych, życiowych decyzji.

6.      Korzystać z tego, co pomogło nam w innych trudnych sytuacjach.

Unikajmy:

1.      Pozostawiania samemu z trudną sytuacją.

2.      Ucieczki od bolesnych wspomnień i uczuć w alkohol, narkotyki, środki uspokajające.

3.      Myślenia, że ludzie mądrzy i silni sami radzą sobie ze swoimi trudnościami.

4.      Ludzi, którzy nie potrafią słuchać, za to usypiają nas „złotymi radami”.

Czasami konieczne jest skorzystanie z pomocy specjalistów (psychologa, psychiatry, lekarza, pracownika socjalnego). Profesjonalną pomoc uzyskamy w ośrodku interwencji kryzysowej, poradni zdrowia psychicznego, przychodni lekarskiej, gabinecie psychoterapeutycznym.

Materiały pochodzą z ulotki informacyjnej „Kryzys – co robić?”

 Sekcji Psychologów KWP Katowice.