Metody twórczej resocjalizacji w ujęciu Marka Konopczyńskiego

Marek Konopczyński urodził się 24 września 1956 r. w Siedlcach. Jest absolwentem pedagogiki resocjalizacyjnej na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie napisał pracę magisterską pod kierunkiem naukowym prof. Bronisława Urbana. Jest doktorem nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, doktorem habilitowanym nauk humanistycznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1986–1992 był związany z Wyższą Szkołą Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, natomiast od 1992 do 2000 roku kierował departamentami w Ministerstwie Edukacji Narodowej, później w Ministerstwie Gospodarki.

Marek Konopczyński jest autorem naukowej koncepcji twórczej resocjalizacji, której istotą jest rozpoznawanie i rozwijanie potencjałów oraz talentów tkwiących w osobach nieprzystosowanych społecznie, osobach wykluczanych społecznie i kulturowo, oraz innych jednostkach niepotrafiących samodzielnie rozwiązywać swoich problemów egzystencjalnych, w celu stymulowania ich przemiany tożsamościowej, umożliwiającej im adekwatne społecznie funkcjonowanie.

Misją Marka Konopczyńskiego jest zmiana polityki karnej. Postulował o stosowanie przez sądy w szerszym wymiarze środków pozaizolacyjnych i probacyjnych. W jego opinii uspołecznienie musi następować w kontakcie ze społeczeństwem. W związku z tym więzienie, które ma resocjalizować, musi być otwarte na społeczeństwo, musi istnieć współpraca zakładów karnych z lokalnym środowiskiem. W jego ocenie, równie istotna jest rola wychowawcy, który powinien mieć mniejszą grupę podopiecznych pod swoją opieką
i prowadzić zindywidualizowane działania w stosunku do określonych osobowo kategorii osób. Powinien sam mieć jakieś zainteresowania, żeby móc kogoś nimi zarazić.