INTERWENCJA KRYZYSOWA

INTERWENCJA KRYZYSOWA

Kryzys

to przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, wywołany przez krytyczne wydarzenie bądź zdarzenie losowe lub wydarzenie życiowe, wymagający istotnych zmian i rozstrzygnięć.

CECHY kryzysu:

•   Obecność zarówno zagrożenia, jak i szansy

• Powszechność i wyjątkowość

• Skomplikowana symptomatologia

• Możliwość rozwoju i zmiany

• Brak panaceum i szybkich rozwiązań

• Konieczność wyboru.

FAZY kryzysu:

• Faza szoku, niedowierzania;

• Faza reakcji emocjonalnych - jest to faza, która przechodzi płynnie i można do niej wrócić;

• Faza pracy nad kryzysem  - „Jak radziłeś sobie w innej trudnej sytuacji? Co robiłeś?” – dajemy osobie nadzieję na przyszłość, delikatnie mówimy o różnych możliwościach;

• Faza nowej orientacji - mamy z nią do czynienia, gdy osoba sama sobie radzi, natomiast zadaniem osoby wspierającej jest być w pobliżu, aczkolwiek powoli wycofywać się.

Interwencja kryzysowa

  polega na umiejętnym wkroczeniu

we właściwym momencie

w sytuację osobistą ofiary kryzysu,

by opanować (a nie rozwiązać!) problem.

Podczas przeprowadzania interwencji kryzysowej ważne jest

ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA

fizycznego:

- odizolowanie od źródła zagrożenia (agresora),

- udzielenie pomocy przedmedycznej, wezwanie pogotowia, itp.,

- ograniczenie dostępu osób postronnych do osoby poszkodowanej;

psychicznego:

- nie należy zostawiać osoby poszkodowanej samej,

- informowanie osoby poszkodowanej o tym, co się dzieje i co może się wydarzyć w najbliższym czasie,

- należy zadbać o podstawowe potrzeby potrzebującego (zaspokojenie głodu, pragnienia, itp.),

- osoba powinna mieć możliwość wyrażania swoich potrzeb i emocji.

PRZEPIS na skuteczną interwencję kryzysową:

• Działaj natychmiast!

• Przejmij kontrolę!

• Zadbaj o wsparcie – poszukaj sieci powiązań osoby/osób poszkodowanej z rodziną, znajomymi; wtedy taką osobą „prowadzimy za rękę” do konkretnej osoby,

• Wydawaj dyspozycje!

• Zadbaj o realizację.

JAK WSPIERAĆ EMOCJONALNIE?

• Zainteresuj się osobą w kryzysie.

• Okaż zrozumienie, akceptację, empatię.

• Bądź zrównoważony.

• Bądź bezpośredni.

•  Nie oceniaj.

• Nie obarczaj nikogo poczuciem winy.

• Nie składaj obietnic.

• Stwarzaj okazje do podejmowania decyzji.

JAK OSIĄGNĄĆ POROZUMIENIE?

• ü  słuchaj

•  powtarzaj kluczowe słowa

•  parafrazuj

•   proś o wyjaśnienie

•   pytaj bezpośrednio

•   nazywaj emocje.

NALEŻY UNIKAĆ:

• dawania rad

•  pocieszania

•  perswadowania

•  zbyt wczesnego podawania leków (np. uspokajających)

• tłumienia reakcji emocjonalnych

• wymuszania szybkich reakcji

•  bagatelizowania ostrych objawów reakcji kryzysowych.

Bibliografia:

Richard K. James, Burl E. Gilliland, Strategie interwencji kryzysowej, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Wydaw. Edukacyjne PARPA, Warszawa 2005.