MONIKA BIAŁAS - laueratka Studenckiego Nobla 2014

W dniu 15 maja br. w Katowicach odbyła się uroczysta gala regionalnego etapu konkursu „Studencki Nobel 2014”, podczas którego nagrodzono najlepszych studentów województwa śląskiego zarówno w konkursie głównym jak i w konkursie branżowym. Monikę Białas, studentkę kierunku Pedagogika (II stopień) w WSB, przewodniczącą Naukowego Koła Komunikacji Społecznej uhonorowano tytułem "Branżowa Laureatka Regionalna w konkursie na najlepszego Studenta RP „Studencki Nobel 2014” w woj. śląskim w kategorii Nauki społeczne" oraz wyróżnieniem w kategorii uczelnianej.Tym samym Monika Białas zakwalifikowała się do etapu ogólnopolskiego.

SPRAWOZDANIE - Międzynarodowa Konferencja Naukowa podsumowująca projekt „Debiut Naukowy 2013 – Zrównoważony rozwój”

W dniu 11 kwietnia 2014 r. w Warszawie odbyła się Międzynarodowa Konferencja Naukowa podsumowująca projekt „Debiut Naukowy 2013 – Zrównoważony rozwój” oraz uroczyste posiedzenie Senatu WSM z okazji nadania godności Professora Honorificum WSM JE Prezydentowi Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych w Kijowie prof. dr. hab. Wasylowi G. Kremieniowi, organizowane przez Wyższą Szkołę Menedżerską w Warszawie oraz Biuro Posła do Parlamentu Europejskiego prof.  dr hab. inż. Jerzego Buzka. Podczas konferencji zostały zaprezentowane referaty zgłoszone na konkurs „Debiut Naukowy 2013 – Zrównoważony rozwój”, które zostały podzielone na 6 sesji tematycznych, w tym 4 sesje polskie, jedna angielska i jedna ukraińska. Podczas konferencji wręczono okolicznościowe dyplomy i nagrody wyróżnionym w konkursie uczestnikom konferencji.

W konferencji udział wzięli Monika Białas i Patryk Białas, którzy wystąpili z referatem pt. „Zrównoważony rozwój seksualny dzieci i młodzieży”, a także Katarzyna Kwolek z referatem pt. „Zrównoważony rozwój w kontekście funkcjonowania fundacji
i stowarzyszeń w Polsce na przykładzie Domu Aniołów Stróżów w Katowicach”. Dodatkowo, Katarzyna Kwolek została wyróżniona nagrodą specjalną i otrzymała wyróżnienie za najlepszy artykuł naukowy w swojej dziedzinie, otrzymując zaproszenie do Parlamentu Europejskiego w Brukseli.

Uczestnicy konferencji otrzymali również recenzowaną monografię, w której opublikowano ich artykuły.

Metody twórczej resocjalizacji w ujęciu Marka Konopczyńskiego

Marek Konopczyński urodził się 24 września 1956 r. w Siedlcach. Jest absolwentem pedagogiki resocjalizacyjnej na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie napisał pracę magisterską pod kierunkiem naukowym prof. Bronisława Urbana. Jest doktorem nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, doktorem habilitowanym nauk humanistycznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1986–1992 był związany z Wyższą Szkołą Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, natomiast od 1992 do 2000 roku kierował departamentami w Ministerstwie Edukacji Narodowej, później w Ministerstwie Gospodarki.

Marek Konopczyński jest autorem naukowej koncepcji twórczej resocjalizacji, której istotą jest rozpoznawanie i rozwijanie potencjałów oraz talentów tkwiących w osobach nieprzystosowanych społecznie, osobach wykluczanych społecznie i kulturowo, oraz innych jednostkach niepotrafiących samodzielnie rozwiązywać swoich problemów egzystencjalnych, w celu stymulowania ich przemiany tożsamościowej, umożliwiającej im adekwatne społecznie funkcjonowanie.

Misją Marka Konopczyńskiego jest zmiana polityki karnej. Postulował o stosowanie przez sądy w szerszym wymiarze środków pozaizolacyjnych i probacyjnych. W jego opinii uspołecznienie musi następować w kontakcie ze społeczeństwem. W związku z tym więzienie, które ma resocjalizować, musi być otwarte na społeczeństwo, musi istnieć współpraca zakładów karnych z lokalnym środowiskiem. W jego ocenie, równie istotna jest rola wychowawcy, który powinien mieć mniejszą grupę podopiecznych pod swoją opieką
i prowadzić zindywidualizowane działania w stosunku do określonych osobowo kategorii osób. Powinien sam mieć jakieś zainteresowania, żeby móc kogoś nimi zarazić.

Przemoc w rodzinie - skala zjawiska

Przemoc w rodzinie nie jest zjawiskiem marginalnym. Coraz częściej mówi się w Polsce
o tym zjawisku, podaje dane statystyczne i ujawnia konkretne przypadki.

Badania ankietowe przeprowadzone przez Światową Organizację Zdrowia ujawniły, że od 10% do 69% kobiet przynajmniej raz w życiu padło ofiarą przemocy fizycznej ze strony swojego partnera. Badania te ukazały również, że:

·         większość ofiar przemocy fizycznej jest narażona na powtarzające się akty przemocy,

·         przemocy fizycznej najczęściej towarzyszy przemoc psychiczna, często też seksualna,

Ocena skali zjawiska w Polsce jest możliwa w oparciu o:

ü   badania opinii publicznej przeprowadzone przez CBOS,

ü  dane Komendy Głównej Policji,

ü  statystyki Ministerstwa Sprawiedliwości.

Jeśli chodzi o dane CBOS to pokazują one, że w Polsce niechętnie mówi się o tym zjawisku. Najczęściej pytania zawarte w ankietach nie są zadawane wprost, dotyczą przypadków obserwowanych w najbliższym otoczeniu.

Dane KGP zasadniczo można analizować w oparciu o dane dotyczące interwencji domowych i przestępstw z art. 207 Kodeksu Karnego.

Trzecim źródłem są dane Ministerstwa Sprawiedliwości dotyczące skazań za wybrane przestępstwa. Niestety, w systemie rejestracji skazań nie uwzględnia się stopnia pokrewieństwa między ofiarą a sprawcą, dlatego tylko dane z art. 207 Kodeksu Karnego wskazują na ścisły związek pomiędzy ofiarą a sprawcą.

Wszystkie te badania pokazują, że najliczniejszą grupę ofiar przemocy w rodzinie stanowią kobiety (60% ogółu pokrzywdzonych). Drugą, co do wielkości grupą ofiar są dzieci i nieletni do 18 roku życia. Mężczyźni stanowią zaledwie 6% ofiar.

Metoda resocjalizacji przez sport

Jest to metoda nastawiona na kreowanie określonych kompetencji osobowych
i współtworzenia tożsamości nieletnich wychowanków placówek resocjalizacyjnych. Ruch, będący środkiem wychowawczym, jest potężnym czynnikiem kształtującym osobowość wychowanka. Wychowanek, poprzez czynność ruchową:

·         lepiej adaptuje się do życia,

·         zdobywa wiarę we własne możliwości,

·         cieszy się sportowymi osiągnięciami,

·         w kontaktach z rówieśnikami uczy się oceniać własne siły,

·         przystosowuje się do życia społecznego.

Wysiłek fizyczny wyrabia także niezbędne cechy dla zdrowia psychicznego, głównie odporność psychiczną, umiejętność ponoszenia klęsk i porażek. W trakcie zajęć ruchowych można uczyć pożądanych wzorów zachowań, np. rywalizacji fair play, kulturalnego kibicowania. Pod wpływem wysiłku fizycznego następuje rozwój fizyczny całego organizmu, co jest niezmiernie istotne w wieku adolescencji.

Zatem sport w placówkach resocjalizacyjnych traktowany jest jako program. W większości placówek, zajęcia odbywają się w formie grupowej, gdyż potrzeba przebywania w grupie i zyskiwanie akceptacji przez rówieśników jest jednym z podstawowych elementów niniejszej resocjalizacji. Wspólne zainteresowanie sportem zacieśnia relacje koleżeńskie, kształtuje pożądane nawyki, oddziałuje wychowawczo oraz wzmacnia więź emocjonalną pomiędzy wychowankami, jak też pomiędzy wychowankami a wychowawcą.

 

 

BIBLIOGRAFIA:

Konieczna E. J., Arteterapia w teorii i praktyce, Wyd. „Impuls”, Kraków 2007

Konopczyński M., Metody twórczej resocjalizacji, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2007

Konopczyński M., Twórcza resocjalizacja, Wyd. MEN, Warszawa 1996